جامعه کهنه

امروز استاد شجریان فوت کرد. همه ناراحت شدند. شخصا همیشه صدای استاد را گوش داده‌م هر روز هر روز. از او خیلی چیزها یاد گرفتم.با صدایش عاشق شدم و با صدایش درس خواندم و با صدایش پیر شدم. صدای او را در اتوبوسی که به سمت منزل ما می‌رفت هیچ گاه فراموش نمی‌کنم و راننده‌ای که در روزگار نوجوانی م عاشقانه شباهنگام، در حالی که من تنها مسافرش بودم، گوش می.داد و در دل تاریکی می‌راند. تاریکی‌‌‌‌‌ای که ترسم این است قلب مرا فرا گرفته باشد. خوشحالم در زمانه‌ای زیستم که معاصر شجریان بود. بهترین بهترین‌ها و متاسفم که هیچگاه نشد کنسرتش را از نزدیک گوش کنم. گو اینکه شبی را در ماشین منتظر ماندم تا خانواده‌ام از کنسرت او بیایند ، چه یک بلیت کم بود و سهم من نشد. باری، روز ناراحت کننده بود. حیف شد .